1. Sukces Ministra Sikorskiego
Polskie media zachwycone "sukcesem" Radosława Sikorskiego, lansują wszędzie tezę zwycięstwa wolności na Ukrainie, nie zapominając o akcentowaniu zasług naszego ministra w doprowadzeniu do zawarcia kompromisu pomiędzy dyktaturą Janukowycza a szerokim blokiem opozycji patriotycznej.
Już wczoraj można było zaobserować jakim szacunkiem prezydent Janukowycz darzy wysłanników Unii Europejskiej, którzy przybyli do Kijowa na rozmowy z reżimowym rezydentem Putina. Zapewne nieprzypadkowo, zaraz po przybyciu tej delegacji do Kijowa, rozgorzały najbardziej krwawe walki pomiędzy funkcjonariuszami MSW Ukrainy a protestantami EuroMajdanu.
Jaki mógł być prawdziwy cel wizyty Radosława Sikorskiego u Janukowycza? Otóż wydaje mi się, że bardzo podobny jak misja mediacyjna Aleksandra Kwaśniewskiego na Ukrainie, za czasów rządu Leonida Kuczmy.
Można podejrzewać, że obydwie te ukraińskie akcje polskich polityków zostały zainicjowane przez Moskwę i miały na celu ochronę przysłowiowego tyłka ukraińskim dygnitarzom, którzy są jawnymi rezydentami Rosji.
Ktoś dziś tu na S24 zauważył, że tak jak Kwaśniewski ratował Kuczmę, tak dziś Sikorski uratował (może nawet głowę) Janukowycza.
Olbrzymim sukcesem próbuje się przy okazji okrzyknąć skrócenie kadencji Janukowycza do końca 2014 roku. Ten sukces jest naprawdę wielki, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę, że ta kadencja zakończyłaby się normalnie gdzieś około marca 2015 roku...
Jak zauważył jeden z kolegów blogerów piszących tu na Salonie24, Radosław Sikorski miał faktycznie olbrzymi wpływ na wypracowanie ostatecznej (nie różniącej się od pierwotnej) formy kompromisu. Otóż najbardziej dosadnie wyraził to wychodząc z sali obrad. Mocno poddenerwowany zakwestionowanym przez opozycjonistów kompromisem "wypracowanym" przez ministrów EU, rzucił w ich kierunku "Albo podpiszecie kompromis albo wszyscy jesteście martwi!"."you'll all be dead."...
2. Polska jest przygotowana na falę uchodźców z Ukrainy
Takie słowa usłyszałem dziś z ust naszego premiera Donalda Tuska. Dlaczego więc dopiero dziś Polska przygotowała się na emigrantów zza naszej wschodniej granicy? Dlaczego takiej deklaracji nie słyszeliśmy z ust naszego premiera w czasie, kiedy na Majdanie trwały krwawe walki, kiedy ginęli ludzie, a w stronę Kijowa zmierzały regularne oddziały wojsk powietrzno-desantowych?
Dziś wydaje się, że Rada Najwyższa Ukrainy zniosła stan wyjątkowy i zwolniła od odpowiedzialności karnej wszystkich uczestników protestów... Więc jakiej tej ukraińskiej emigracji można spodziewać się dziś, po oświadczeniu naszego Premiera, że jesteśmy na nią gotowi?
Czy będą jechać tu do Polski uczestnicy protestów na Majdanie? Po co? Oni walczą o swoją Ukrainę i dziś uczynili malutki krok do przodu w tej swojej walce.
Więc jakiego uchodźctwa z Ukrainy spodziewa się nasz Premier?
Znajduję tylko jedno sensowne wytłumaczenie. Dziś z Ukrainy mogą zacząć uciekać ci, którzy jeszcze wczoraj strzelali do demonstrantów. Oni na pewno nie czują się dziś tam bezpiecznie, zwłaszcza po zdymisjonowaniu szefa ukraińskiego resortu spraw wewnętrznych i okrzyknięciu go winnym krwawych starć. Do Polski może chcieć udać się np. jego rodzina oraz ci snajperzy w czarnych mundurach, dla których ludzkie życie wczoraj nie miało żadnej wartości.
Czyżby Donald Tusk został poproszony (np. przez Putina) o przyjęcie do Polski takiej właśnie fali uchodźctwa?
Mamy w dodatku ponosić koszty ich utrzymania w naszym kraju. To też słowa naszego premiera...
No bo kto inny, po podpisaniu tego kompromisu, chciałby dziś stamtąd uciekać?
